δανοτής

δανοτής (-ῆτος), η (Α)

το να είναι κανείς θνητός.

[ΕΤΥΜΟΛ. Κατά μία άποψη η λ. δανοτής < δανός «ξερός» ενώ κατ' άλλους πρόκειται για εσφαλμένη γραφή αντί τού τ. δαϊοτήτος].